Terwijl de ketting van mijn fiets het geluid maakt van een vertrekkende stoomboot, vlieg ik door mijn nachtelijke stad. Het is weer tijd voor winterjassen, dat is ook de bevestiging die ik van de wind krijg. Een daad van liefde is het niet, mijn iets te artistieke sjaaltje waait triomfantelijk in mijn gezicht. Ik moet dat ding nodig eens in de wasmachine proppen.
Hoewel ik een uur geleden nog in slaap was gesukkeld met de cd ‘De Ontmoeting’ van Frank Boeijen (de laatste helft van de cd is mij compleet ontgaan), ben ik nu klaarwakker. Wat lijkt alles ineens zo duidelijk wanneer de stad om je heen even niet lijkt te bestaan. Binnenkort is het weer herfst, tijd voor melancholie, gekleurde blaadjes, vlagen van verkoudheid en Hollands gezever en gezeur. I love it. We hebben het allemaal koud, we zijn allemaal natgeregend, dus zijn we zielig.
Nieuw boekje
Het leek mij tof om in de herfst een nieuw dichtbundeltje uit te brengen. In de herfst viert de poëzie zijn hoogtijdagen, ieder jaar weer. Ik heb er nooit aan meegedaan, maar nu ontkom ik er niet meer aan. In Liverpool legde ik de laatste hand aan mijn vijfde boek, een positieve verrassingsreis met bestemming onbekend. Voor iedere lezer zou dat weer anders zijn, misschien een nieuwe liefde gevonden op straat, misschien een hervonden vriendschap na een plotselinge duik in een in oud wijnvat, maak er maar wat leuks van.
Drempels
Het voorlicht van mijn fiets is uitgevallen omdat ik iets te enthousiast over een drempel stuiterde. Dromen op een tweewieler was wellicht een iets te ambitieus idee. Ik ben nog steeds niet in staat om twee dingen tegelijk te doen, zeker niet om half 4 ’s nachts.
Een groepje pubers fietst lachend langs, ik kan ze niet verstaan. Aan de intonatie te horen gok ik dat ze misschien een biertje teveel hebben gedronken. Ga lekker naar bed jongens, het is al vroeg.
In de oude binnenstad branden hier en daar nog een paar lichtjes van dappere mensen. Wat zijn hun drijfveren om op dit tijdstip actief te zijn? Wachten zij op iemand? Kunnen ze de slaap niet vinden? Of slapen ze juist met het licht aan? Corjanus, hou die focus! Je bent er bijna, slome zak aardappelen die je bent.
Mijn fiets is gestopt met herrie maken, het arme ding schreeuwt om een APK. In het fietsenhok zie ik een kat slapen in een oude fietstas. Zo tevreden en rustig ligt het beestje te pitten. Een ontroerend tafereel, ik ben oprecht geïnspireerd. Welcome home.
Vincent Corjanus blogt 