‘’Meneer, ik zet u even in de wacht, zodat u kunt luisteren naar smakeloze grafherrie’’

Terwijl ik nog een hap neem van mijn crappy maaltijdsalade, sta ik opnieuw in de wacht bij KPN. Frustrerend, ja dat zeker. Het feit dat men dit culinaire ‘hoogstandje’, een salade durft te noemen, maakt het er niet beter op. Gelukkig is er nog lauw bier. Ik ben deze maand  begonnen met mijn studie journalistiek in Zwolle en woon sinds kort op mezelf. Eindelijk kan ik genieten van hèt studentenleven, the whole package. Het klinkt als een toffe vakantie die je geboekt hebt, helaas blijken er vaak bij aankomst een aantal zaken niet te kloppen.

 Voorheen zat ik op een MHBO opleiding in Utrecht, ik hoor je denken MHBO? Het was een MBO opleiding met een aantal HBO vakken. In mijn klas leerde ik Tim kennen, we raakten bevriend. In ons laatste jaar besloot Tim dat hij Rechten ging studeren in Zwolle, ik zou verdergaan in de Journalistiek. Omdat ik in Kampen woonde was het voor mij logisch om in Zwolle te gaan studeren. Hij wilde op kamers, ik wilde graag het huis uit. Niet omdat ik het slecht had bij mijn ouders hoor, ik ben gek op ze! Echt! Maar toen ik in april 21 jaar werd, kwam het besef van het ‘volwassen’ worden. Ik wilde- cliché gezegd: mijn vleugels uitslaan. Zwolle was de eerste optie, maar eigenlijk ging ik liever in het vertrouwde Kampen wonen. Deze stad is niet te groot of te druk en heeft alles wat een mens nodig denkt te hebben. Ook Tim ging overstag, het werd Kampen.

Samenwonen

Tim en ik gingen dus samenwonen, maar dan wel als goede vrienden. Ik heb het verscheidende keren moeten uitleggen, iemand WhatsAppte mij zelfs: ‘’ Twee jongens die gaan samenwonen in Kampen, mag dat wel?’’ Het komische is dat de Gaykroeg van Kampen hier niet heel ver vandaan is. Ik ben er nog niet geweest, heb er ook niets tegen, maar ik hoef er niet heen. In ieder geval hadden we een mooi appartementje gescoord in het centrum van Kampen! Heel fijn. In juni waren we binnen een dag verhuisd, het ging simpel, misschien wel te simpel…

Het bedrijf dat zich te vrij voelt

Internet, voor jongeren toch wel een must have. Helaas waren er wat problemen met de internetaansluiting. Daardoor had zowel Tele2 als Fiber, na vele telefoontjes, ons contract geannuleerd. De wachtlijnmuziekjes van Tele2 en Fiber zijn trouwens best te doen als je ze vergelijkt met het bedrijf die er de grootste puinzooi van maakte. KPN! Je weet wel die hele grote, groene, organisatie uit Den Haag.  We zaten onderhand in juli en hadden nog steeds geen internet. KPN,  daar waren de meesten mensen wel blij mee, dus wij hopelijk ook. Terwijl ik dit schrijf verschijnt er geen lach op mijn gezicht, eerder vallen er tranen op het toetsenbord van mijn laptop. Ze konden geen internet leveren, maar het zou volgens de KPN-mevrouw allemaal goed komen. Tot twee keer toe is ons contract geannuleerd. Klote, ja dat zeker en dan druk ik mij nog heel zachtjes uit. We zouden internet krijgen begin augustus, dat werd later eind augustus en nog weer wat later 5 september.  In de tussentijd is het internet van de onderbuurvrouw ook nog eens afgesloten, want KPN had het internet op het verkeerde adres aangevraagd, waardoor Telfort, de provider van de buurvrouw  de stekker eruit trok. Niet echt lief. De relatie met de onderbuurvrouw werd dus behoorlijk op de proef gesteld. Gelukkig is onze buurvrouw erg aardig en begreep ze dat KPN stom doet, niet haar lieve, aardige bovenburen.

Deze blog wordt mede mogelijk gemaakt door KPN telecom

Toen ik op 5 september het modem van KPN wilde aansluiten voor het internet, gebeurde er zoals verwacht weer niks. Na een slordige drie kwartier bellen met een KPN-meneer uit Tilburg (bijna niet te verstaan), vertelde hij mij dat ik op 8 september gegarandeerd internet zou hebben. Ik had er weinig vertrouwen in, maar gaf KPN nog een kans, want zo ben ik dan ook wel weer. Helaas, ook op 8 september hadden wij geen internet van KPN. De buurvrouw, die dezelfde dag internet van Telfort zou krijgen, zat met hetzelfde probleem. Terwijl zij verhit aan het bellen was met Telfort, belde ik  opnieuw met KPN. Dit keer een meneer die er op kickte om mensen zo vaak mogelijk in de wacht te zetten. Ieder zijn hobby natuurlijk. Ik weet niet wat voor wachtlijnmuziek KPN gebruikt, het is in ieder geval een marteling voor je gehoor.

Er is dus een probleem met de kabels van ons en de buurvrouw, maar het antwoord bleef vaag. Nu komen er deze week twee monteurs langs, eentje voor ons van KPN en eentje van Telfort voor de  buurvrouw, gezellig samen klussen in de meterkast, op jacht naar een internetverbinding. Ik heb aan de telefoon gedreigd dat ik een blog zou gaan schrijven, toen boden ze mij uiteindelijk een noodpakket aan met tijdelijke Wifi . Dankzij  het noodpakket kan ik nu deze blog plaatsen, daarvoor mijn grote dank aan KPN.

Wordt vervolgd…

 

 

Advertentie